Waarheen het milieu – Wereldcongres van de VN om een ​​sleutelrol op milieugebied te spelen

In juni 2012 zal er een zeer belangrijk evenement plaatsvinden in Brazilië. In het kader van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) zal het Wereldcongres over justitie, bestuur en recht voor milieuduurzaamheid (Wereldcongres) worden georganiseerd ter ondersteuning van het Rio +20-proces, zo genoemd omdat het 20 jaar na het eerste Earth Summit in Rio in 1992.

Het Wereldcongres zal procureurs-generaal, aanklagers, auditeurs-generaal, opperrechters en hoge rechters samenbrengen, evenals parlementariërs van over de hele wereld. Ze zullen beraadslagen over tal van juridische kwesties met betrekking tot ecologische duurzaamheid en duurzame ontwikkeling. De uitkomst van het Wereldcongres is potentieel ingrijpend.

Als het gaat om het nemen van verantwoordelijkheid voor het welzijn van de aarde – en bij uitbreiding onszelf – staan ​​we voor grimmige keuzes. Kiezen we voor de minder dan holistische benadering van onze buren? Of erkennen we dat wat er met onze buren gebeurt, verband houdt met ons eigen welzijn?

Zo hebben China en India tussen 1989 en 2003 gemiddeld respectievelijk 60 en 45 miljoen ton CO2 per jaar toegevoegd. China lijkt negen miljard kWh elektriciteit per jaar uit steenkool toe te voegen, terwijl India twee miljard kWh toevoegt. De collectieve schade aan het systeem van deze twee buren is brutaal duidelijk voor elke bezoeker van deze landen.

Landen hanteren verschillende benaderingen van energieverbruik en passen verschillende milieunormen toe. Begrijpelijk, aangezien het proces wordt gegijzeld door individuele commerciële belangen en sterk gepolitiseerd is.

Maar onze omgeving draait niet alleen om individuele acties – het gaat om collectieve acties. Het welzijn en de duurzaamheid van onze aarde zijn in het collectieve belang van alle naties.

Dit wordt al lang erkend. De VN-conferentie over het menselijk milieu in Stockholm in 1972 verklaarde formeel dat het milieu, ‘het natuurlijke en het door de mens gemaakte’ ‘essentieel was voor het welzijn van de mensheid, voor het genot van fundamentele mensenrechten en voor het recht op leven zelf’.